Buenos Aires

Buenos Aires; een superleuk stad waar je je wel een week kan vermaken. Helaas hadden wij maar vier dagen, maar we hebben genoten. Wat een leuke stad!

Via een Nederlands stel dat we eerder ontmoet hadden, hebben we een hostel geregeld in het centrum. Het hostel bestond maar een maand, dus alles was nog nieuw en schoon; ook wel een keer lekker. Daarbij was de eigenaar mega behulpzaam (tja, hij wil natuurlijk goede recensies voor zijn nieuwe hostel). 

De eerste dag moesten we geld regelen, want helaas was ons cash geld op, wat we steeds wisselden voor Argentijns geld. Nu hadden we van onze Amerikaanse vriend gehoord dat er een app bestond waarmee je geld kon regelen. Na een hoop gezeur bleek dat dit dus alleen voor Amerikanen kon.. Pffff, irritant! Gelukkig vonden we wel iets anders, en na een aantal uur door de stad gelopen te hebben en gewacht te hebben bij het kantoortje, liepen we dan toch het kantoortje uit behoorlijk wat Argentijnse pesos rijker.

Die dag wandelden we door het centrum en zagen we schitterende pleinen, statige gebouwen en dat allemaal omringd door bomen die in de bloei stonden met paarse bloemetjes; mooi!

Dag twee gingen we naar de beroemde begraafplaats, waar ook Evita begraven ligt. Het is interessant om te zien, want al die graven zijn dus een soort huisjes en boven de grond. Ze geloven dat de ziel een huis nodig heeft om naar terug te keren. In die huisjes zie je die kisten dan ook liggen. De meeste mensen vonden het fantastisch.. Wij vonden het een beetje luguber; ik ben dan ook niet zo goed met begraafplaatsen. Dus in plaats van de uren die iedereen daar ronddwaalt, waren wij na 15 minuten weer buiten. Helaas begon het te regenen, dus tja, dan maar naar het beroemde museum dat onze student ons aangeraden had.

Ondertussen hadden we al een beetje honger gekregen, en een wijze les achteraf; je moet niet met hongerige Henk naar een museum. Het was het museum voor Latijns-Amerikaanse kunst. Nou serieus... het was dus echt niks. Wij vonden echt alles lelijk en veel dingen hadden we ook zelf kunnen maken (inderdaad, je moet er uiteraard wel opkomen). Henk was er al helemaal klaar mee (het kostte uiteraard ook nog het een en ander om het museum in te gaan..) en toen we dan ook nog naar de laatste zaal gingen waar het pronkstuk was; How big is this mango? Op een pilaar stond een mango, met een blackberry eraan vast gebonden door een elastiekje.. Hahaha, tja kunst he ;-). De laatste zaal (ik had Henk nog net overgehaald om die ook nog even te bekijken) was een zaal waarop twee wanden video's afgespeeld werden.. Serieus, het was een soort getekende jungle, waarbij op elke wand dan een vrouw geprojecteerd werd, alsof die voor RTL late night werkte, je weet wel, waar je altijd langs zapt, in haar ondergoed.. Tja, kunst.. Ok, toen hebben we dus snel het museum verlaten.

Die avond zouden we uit eten of uit, alleen het geld ging zo snel (musea he), dat we uiteindelijk besloten lekker uit eten te gaan. De meeste BA-ers zijn erover eens dat bij Don Julio het eten toch wel erg lekker is. We moesten wel even wachten (half uur buiten staan), maar we kregen tijdens de wachttijd gewoon een glas champagne. Inderdaad, het was niet der goedkoopste toko. We namen allebei een steak en bestelden een lekkere fles wijn; wow, wat lekker zeg!!!! Lekkerste steak en wijn die we gehad hebben in Zuid Amerika!! We hadden net genoeg geld, en moesten de taxi vragen om voor het hostel te wachten zodat wij van boven nog wat geld konden pakken. 

Die dag hebben we trouwens ook het lekkerste ijsje gegeten van de vakantie. We liepen zomaar een ijstent binnen; niet wetende dat het DE ijstoko van Argentinie is. Toen ze het ijsje met twee bolletjes fabriceerde was ze niet tevreden, en ze flikkerde zo het ijsje weg. Ik keek heel raar en de vrouw naast me moest lachen. Wat blijkt, ze doen hier niet aan bolletjes, maar het ijs moet de perfecte termpatuur hebben om een soort van toefje te maken.. Interessant.. En inderdaad, ik moest een andere smaak kiezen, want het toefje kon niet gemaakt worden. Nou dan maar een andere soort dulce de leche (zijn Henk en ik nu helemaal aan verlsaafd; is een soort caramel, maar dan anders.. heerlijk!!).

De volgende dag stond Henk verdomde brak op. Ik voelde me redelijk en dacht dan ook dat hij een kater had (daarvoor hadden we op een terras al een flesje witte wijn verorberd). Toen hij ook koorts kreeg, was een kater toch niet helemaal de juiste diagnose. Die dag hebben we dan ook rustig aan gedaan en zijn na de buurt met de gekleurde huisjes (La Boca) en wandelen door het havengedeelte naar het hostel terug gegaan. Na een aantal uurtjes slaap voelde hij zich beter en zijn we zowaar nog naar een milonga gegaan. Dat is een soort tango-gebeuren, waarbij je eerst les krijgt en daarna kun je daar dansen en daarna komt er een optreden van professionele tango-dansers. Die tango les was superleuk; er waren maar 3 stellen. Toen we trouwens bij het adres van de milonga aankwamen, was het een soort voetbalpub.. Ehhhh, ok. Toch maar even gevraagd, en na een soort deurtje kwamen we bij een oud zaaltje (met nog zo'n oude granieten vloer), waar de les gegeven werd. Was heel leuk! Helaas namen daarna de koude rillingen weer de overhand, waardoor we naar huis gegaan zijn en niet gebleven zijn voor het optreden.

Tja, je moet altijd iets hebben om voor terug te komen, zeggen ze!

Net voordat we wilden uitchecken kwamen we in het hostel nog een flamboyante Argentijn tegen die vroeg waar we vandaan kwamen. Toen we Nederland zeiden werd hij helemaal enthousiast en rende hij naar z'n kamer, waar hij z'n walkman (serieus, met cassettebandje!!) en speaker haalde. En je gelooft het niet; zijn favoriete muziek en de muziek op het bandje was..... Gerard Joling, hahaha, hilarisch!! Hij vertelde vol trots, dat hij op Ibiza Gerard Joling gebodypaint had, mwahahahaa.. Hoe mooi! 

Na afscheid genomen te hebben van Herman (de bodypainter) en uitgebreid afscheid van de eigenaar en van de nachtelijke bewaker met wie Henk nog matte gedronken heeft, gingen we naar de haven. Matte is trouwens HET drankje wat elke Argentijn drinkt. Ze doen kruiden in een soort beker (zonder deksel) en daar dan een klein beetje heet water over, en dan drinken ze een paar slokjes, en daar dan weer water bij. Bitter spul! Niet mijn drankje. Maar wel leuk dat zonder dat je dezelfde taal spreekt, je toch nog een gezellige avond kan hebben. 

Nu zitten we op de boot naar Colonia del Sacramento, Uruguay; ben benieuwd!