Einde van de wereld

Nadat we bijgekomen waren van de lange tocht door het prachtige Torres del Paine, gingen we naar Punta Arenas. We hoorden dat je daar pinguïns kon zien, en dat is natuurlijk wel gaaf! We vonden een hostel voor een redelijke prijs (wat nogal moeilijk is hoe verder je naar het zuiden reist..). De dag erna gingen we naar de pinguïns; keizerpinguins, die 120 cm groot kunnen worden! Alleen de tocht ernaar toe... Pfffff, superlang!! Om een lang verhaal kort te maken (waar ik inderdaad niet zo goed in ben ;-)) zaten we in totaal 8 uur in een te krap busje, om gedurende een uurtje in mega harde wind en vrieskou een pinguinkolonie te bekijken. Tja, achteraf kun je je afvragen of het de moeite waard was. Maar het was wel gaaf om te zien hoe die pinguïns leven! Het waren er 80 of zo in totaal en ze zagen er wel cute uit, met hun mooie kleurtjes (zwart/ wit en oranje) en de geluiden die ze maakten en hoe ze waggelden; mooi om te zien!!

De dag erna zaten we weer eens 13 uur in de bus, om naar het eind van de wereld te gaan; Ushuaia in Argentinië. Dit is de zuidelijkste stad in Argentinië, en daarbij ook de zuidelijkste stad van heel de wereld. We probeerden een privekamer voor ons tweeen te zoeken, maar dat was een onmogelijke opgave. Het zou ons ongeveer 120-150 euro kosten voor een nacht in een te kleine kamer met een 2 persoonsbed, met dan ook nog een gedeelde badkamer. Nou dat vonden we iets teveel van het goede, aangezien ons budget nogal aan het slinken is! Dus het werden twee dormbedden (met 8 personen op een kamer in een stapelbed op een slaapzaal) gedurende 3 nachten. Ushuaia is mooi; het ligt aan het water en tegen een gebergte aan met sneeuwbedekte bergen; prachtig! Maar als je dan ergens wat wilt drinken... Pfffff.. Wij wilden even een koffietje ergens drinken. Nou een cappuccino kost 7,5 euro.. Dat is dan toch wat minder leuk en gezellig. Henk wilde graag een kingscrab proberen; dat is zo'n MEGA krab van 30 cm doorsnede, maar die was dus 50 euro per kilo. Aha, die slaan we dus ook even over. We hebben gewandeld in het nationale park, wat heel mooi was hoor! Maar als je eenmaal Torres del Paine gezien hebt, dan valt de rest daar wat bij tegen. Jaja, je hebt gelijk; we worden verwend! Koken was nogal een uitdaging in een kleine keuken die je moet delen met heel veel mensen. Dus.. op naar een betaalbare eettoko. Die vonden we; genaamd de Ierse Pub; tja je moet wat he ;-). Dus drie avonden dronken we biertjes en aten we patat met een speciaal sausje (was goedkoop en een Duitser zei dat het heel lekker was; en dat was het ook)!

Elke keer als we ergens aankomen, moeten we gelijk weer denken; hoe komen we hier weer weg? Tja, de moeilijkheden van het reizen.. :-) We keken naar de prijzen van de bussen, en wat bleek; vliegen was goedkoper dan met de bus!! Dus bus was 115 euro, en ongeveer 24 uur in de bus.. En vliegen was 1,5 uur voor 100 euro. Precies; die keuze was snel gemaakt!

Dus, in 1,5 u vlogen wij naar El Calafate. Het hostel wat we bedacht hadden, zat helaas vol.. Jordan, een 21-jarige student uit de VS wilde daar ook heen. Dus we gingen met z'n drieen op zoek naar een nieuw hostel. El Calafate was ook duur, dus waren we blij dat we een dorm met z'n drieen vonden die betaalbaar was. Maar... de lol ging er snel af, toen bleek dat het schattige 21-jarige studentje, het hardste snurkte van iedereen die we ooit gehoord hadden.. Pffff, nacht 1 sliep ik nauwelijks, en nacht 2 heeft Henk de halve nacht op de bank in de woonkamer gehangen, omdat hij het niet meer vol hield. 

Ondertussen hadden we een excursie geboekt (uiteraard ging Jordan mee), naar Perito Moreno. Een supermooie en grote gletsjer, waar je heel dichtbij kan komen. De gletsjer beweegt 2 meter dag en je hoort en ziet dus grote stukken van de gletsjer vallen; zo gaaf!!! En.... we spraken met een Duitser (inderdaad, die van de frietjes) en die had de 'big ice' gedaan; een trekking van 5 uur OP de gletsjer; inderdaad.. heftig! Heel tof, maar toen we zagen dat die 250 euro was, hebben we toch gepast. Uiteindelijk kozen we voor de minitrekking; wat betekende dat we 1,5 uur op de gletsjer gelopen hebben met crampons (weet het woord niet in het Nederlands). Dat zijn een soort van schoenen met spijkers eronder, waardoor je ook berg op en af het ijs op kan lopen. Ze vertelden over de gleuven in het ijs; waar je dus niet in moet vallen! Maar dat die dus gedurende een paar maanden ontstaan; en dus niet in een dag, zoals je in de Hollywood films ziet. Het was een gaaf idee om op die grote gletsjer te lopen; en de kleuren; wwow!! We zagen de mooiste kleuren blauw in het ijs, met gaten en sleuven; prachtig! Aan het eind was er zelfs nog een whiskybar, waarbij het ijs met een ijspriem van de gletsjer gekapt werd. Je kon overal het water drinken; heerlijk!

Vanaf El Calafate gingen we naar El Chalten; de trekkinghoofdstad van Argentinie. We kwamen aan toen het daar ontzettend stormde; maar dat is normaal in Patagonie. Ik stond op een gegeven moment zelfs met m'n backpack ergens te wachten, en er kwam zo'n windstoot aan, dat ik gewoon omgedrukt werd. Ondertussen hadden we trouwens nog steeds de 21-jarige Jordan achter ons aanlopen..En we waren er een beetje gek van. Dus ik heb eerlijk gezegd (toen we op zoek gingen naar een hostel) dat we hem heus wel aardig vonden, maar dat we niet een kamer wilden delen, omdat hij snurkte. Hij giechelde een beetje en zei zoiets van jaja, ik weet het.. Zucht..!! Bij het toeristenbureautje belden ze overal heen, maar de goedkoopste privekamer was iets van 60 euro en zelfs die was vol, dus dat ging m niet worden. Uiteindelijk kwamen we bij het eerste hostel, wat mega goedkoop was. Een dormbed was 9 euro en toen ik omhoog liep, zag ik een privekamer... Dus ik vroeg voorzichtig of die ook vrij was; en die was vrij! En zelfs goedkoper dan de dormbedden samen van de afgelopen nachten!! En... ook nog met een privebadkamer! Hadden wij even geluk!! 

We twijfelden nog even of we zouden gaan kamperen; we zouden hier ook gaan wandelen. Maar de oer-berg-vrouw (Trudi, de Zwitserse 64-jarige vrouw die bergmarathons loopt) zei dat we prima dagtochten konden doen. Dus tja, dan doen we dat maar :-).

De eerste dag hebben we bijgeslapen van de slapeloze nachten door de snurkman. Dag twee hebben we een route gelopen van 20 km. Jaja, we worden er nog goed in! Deze route (na 10 km) leidde ons naar een prachtig uitzichtpunt met een meer met ijsblokken erin en mooie besneeuwde bergen aan het eind. Het was wel heerlijk om na die 20 km in een hostel te komen met een bed (lekker is anders, maar het is wel een bed), en om een lekkere warme douche te nemen en ergens uit eten te gaan. Kamperen had ook wel wat, maar dit was wel fijn voor de verandering.

Dag twee zouden we richting de top (nou ja, meer uitzichtpunt) van Fitz Roy gaan (ik dacht ook steeds dat het Frits Roy was, en zo bleef ik die unit ook stug noemen). Uiteindelijk kregen we het advies van de man van de huurmaterialen (ik heb weer sticks gehuurd; nog even en ik koop van die nordic walking sticks in NL) om een taxi naar een bepaald punt te nemen. Dat hebben we gedaan, en hierdoor hoefden we niet twee keer dezelfde route te lopen. Ook wel fijn, want nu hoefden we de laatste 4 km alleen maar berg af, en anders moesten we die in het begin op. De laatste twee kilometers voordat we bij het uitzichtpunt waren, waren SUPERpittig. Maar we zijn nu wat gewend, dus we konden het aan. Al zit ik nog steeds na 2x20 km lopen met spierpijn in het vliegtuig, maar dat leek me niet meer dan logisch. Henk zit naast me en heeft nergens last van; die wordt nog professioneel hiker! Die rende op een gegeven moment ook die berg op; respect!! 

We hadden ook weer zo'n mazzel met het weer; dag 1 waaide het wel, en waren er wat wolken, maar dag 2 was het een lekker windje (maar absoluut geen Patagonie-wind) en geen wolkje aan de lucht. Toen ik de stokken terug bracht, zei de man dan ook dat dit weer exceptioneel was, en dat we heel erg geluk gehad hadden; fijn!!

Nu zitten we in het vliegtuig naar Buenos Aires, om daar de komende dagen door te brengen. Als het goed is, is het daar net iets boven de 25 graden; wat zou betekenen dat de korte broeken en hemdjes de tas weer uit kunnen en ein-de-lijk die lange broek en die vestjes en sokken de tas weer in kunnen; woehoe!! Heb hier lang naar uit gekeken. We zijn het er namelijk over eens; Patagonie is meer dan prachtig, maar vakantie voor ons is toch ook op slippers lopen en lekker weer!

De tijd gaat wel heel snel nu; over 2,5 week zijn we weer thuis... Moeilijk te geloven, maar aan de andere kant; we hebben zo belachelijk veel gezien en meegemaakt deze afgelopen maanden/ weken/ dagen; te fantastisch!

Hopelijk gaat daar ook alles nog goed!

Liefs van ons!